مطالعه‌‌ی تطبیقی نماد‌‌گرایی در فضاهای معماری و متن ادبیات نمایشی در نمایشنامه‌ی پرنده آبی اثر موریس مترلینگ

نماد نشانه­ای از امری است که امر دیگر را القا می‌کند. در این شیوه، هنرمند، واقعیت­ها را نه به طور مستقیم بلکه به صورت نشانه­ها ارائه کرده است. در هنرهای نمایشی، نمایشنامه­ها بر پایه نمادها استوار هستند و شکل گرفته‌اند. در معماری، معمار می‌تواند با استفاده از زبان الگوها بناها را شکل دهد. در این پژوهش، هدف بررسی کاربرد نماد در ادبیات نمایشی و معماری است و مقایسه تفاوت­ها و شباهت­های نماد در فضاهای معماری و متن نمایشنامه­ی پرنده آبی اثر موریس مترلینگ. روش به کار رفته تحلیلی توصیفی و ابزار به کار رفته مطالعات کتابخانه­ای و تحلیل داده های حاصل است. نمایشنامه­ها، جامعه آماری و نمایشنامه­ی پرنده آبی نمونه آماری می‌باشند. نتیجه این است که با فضا نیز می‌توان تخیل ایجاد کرد و بیننده فضا را آن طور که خود تصور می‌کند درک می‌کند و می‌توان رنج و غم را در بنا با استفاده از عناصر فیزیکی نشان داد. همچنین می توان در نوشته­های ادبی و نمایشی با استفاده از کلام، هندسه و تزیینات، ایده طراحانه و عناصر را وارد روح کار کرده و احساسات  خواننده را درگیر نمود.